Jean-Michel Folon
- Rik Beirinckx
- 4 dagen geleden
- 2 minuten om te lezen
Jean-Michel Folon (1934 - 2005) begon aan een opleiding architectuur in Brussel, in plaats van zijn studies af te ronden trok hij 1955 naar Bougival, net buiten Parijs, waar hij zich terugtrok om te tekenen. Dat was niet onverwacht gezien hij in zijn jeugd al meer gefascineerd was door beelden dan door woorden. In Bougival tekende hij dag en nacht tot hij ontdekte dat dit zijn gave was, de innerlijke drang om te tekenen. Een doorbraak kwam er nadat Folon zijn tekeningen aan Amerikaanse bladen verzond zoals de Horizon, Esquire en de The New Yorker. Het was 1960 en zijn tekeningen werden gepubliceerd. Zijn eerste tentoonstelling vond dan ook plaats in 1969 in New York.
Zijn werk was zeer uiteenlopend, aquarel, gravure, schilderkunst, beeldhouwkunst, tapijten, postzegels, theaterdecors, glasramen, affiches en animaties. Er zijn de iconische affiches van de Paralympische Winterspelen 1996, voor Olivetti maar ook voor Greenpeace. Hij is de maker van de illustratie bij de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (1988). En verzorgde de illustraties voor een aantal schrijvers zoals Kafka, Ray Bradbury, Vian, PrĆ©vert en Borges. In BelgiĆ« vinden we in Knokke-Heist de bronzen sculptuur "La Mer, ce grand sculpteur" (1997) die bij vloed onder water staat. Het reuzegrote muurschilderwerk van Jean-Michel Folon in metrostation Montgomery in Brussel is er nog steeds, maar verkeert in slechte staat en zou moeten gerestaureerd worden. Verder kan je in Brussel nog zijn beelden 'Le messager' (1997) ter nagedachtenis van de vermoorde en verdwenen kinderen (na de zaak Dutroux)? 'Voler' (1999) de man met de propeller staat op Brussels airport en het zes meter hoge "La ville en marche"(2001) staat aan de Rue du ProgrĆØs in de Noordwijk. In 2000 stichtte Folon zijn eigen museum, de Fondation Folon, gevestigd in de oude boerderij van het Kasteel van Terhulpen (Domein Solvay) bij La Hulpe. Hij ontwierp de scenografie zelf en hier kan je honderden werken zien van zijn hand verdeeld over 15 zalen. Na zijn verhuis naar Monaco experimenteerde hij met keramiek. Het is hier dat hij ook overleed op 71 jarige leeftijd.
Zijn beelden zijn dikwijls sober in vormen en lijnen maar hebben vaak diepe emoties of maatschappijkritiek. Hij werkt ook met symbolen een kleine, eenzame man in een hoed of regenjas (anonieme figuur die iedereen kan zijn), vogels (vrijheid), ogen (waarnemen, bewustzijn), handen (menselijkheid, bescherming), trappen, deuren en ramen (de openingen naar een andere wereld). Ik bezocht voor het eerst het museum in 2018 maar ik kom hier graag terug. Alle info via de website.
Opmerkingen