Do Ho Suh – Walk the house

De eerste keer dat ik werk van Do Ho Suh zag was in museum Voorlinden in Nederland. In Tate Modern in Londen loopt er een overzichtstentoonstelling.

"" De in Korea geboren en in Londen wonende kunstenaar Do Ho Suh nodigt bezoekers uit om zijn grootschalige installaties, sculpturen, video's en tekeningen te verkennen in deze grote overzichtstentoonstelling.

Is thuis een plek, een gevoel of een idee? Suh stelt actuele vragen over het raadsel van thuis, identiteit en hoe we ons door de wereld om ons heen bewegen en deze bewonen.

Met meeslepende kunstwerken die verbondenheid, collectiviteit en individualiteit, verbinding en ontkoppeling verkennen, onderzoekt Suh de complexe relatie tussen architectuur, ruimte, het lichaam en de herinneringen en momenten die ons maken tot wie we zijn. Dwaal door de gangen en drempels van Suh's beroemde textielarchitectuur. Ontdek zijn vroege installaties, delicate werken op papier en video's. Reis door Seoul, New York en Londen langs zijn levensgrote replica's van vroegere en huidige huizen. Ontmoet sculpturen die de traditie van monumenten verkennen.

Ervaar de breedte en diepte van Suh's inventieve en unieke praktijk van de afgelopen drie decennia, inclusief nieuwe en locatiegebonden werken die voor het eerst te zien zijn."" Het wandelen door de transparante huisinstallatie geeft een herkenbaar maar ook bevreemdend gevoel. Ze zijn tot in detail nagemaakt zodat je zelfs fysiek aanvoelt hoe hij daar ooit is geweest.

Hij begint met het minutieus opmeten van de woning of kamer die hij wil reconstrueren. Vaak gebruikt hij meetlinten en maakt hij uitgebreide schetsen en notities, zodat zelfs de kleinste details – deurklinken, stopcontacten, plinten – worden vastgelegd. In plaats van hout, beton of steen gebruikt hij halfdoorzichtige stoffen (meestal polyester of organza). Deze stoffen worden op maat genaaid tot wanden, deuren, ramen en plafonds. Het transparante materiaal geeft zijn replica’s een spookachtig, herinneringsachtig karakter: alsof het gaat om een geheugenbeeld, niet om een tastbaar huis. Samen met assistenten (en soms naaiateliers in Korea) vervaardigt hij de onderdelen met een naaimachine. Alles wordt letterlijk “in elkaar genaaid” zoals je een kledingstuk zou maken, maar dan op architecturale schaal.

Maar ook zijn Rubbing/loving project is speciaal. In zijn voormalig appartement in NY bedekte hij letterlijk alle oppervlakken van de kamers – muren, deuren, plafonds, vloeren, zelfs stopcontacten, scharnieren en deurknoppen – met wit papier. Met grafiet en gekleurd pastelkrijt wreef hij over het papier, zodat de vormen, structuren en texturen van de onderliggende architectuur tevoorschijn kwamen. Denk aan hoe een muntje zichtbaar wordt als je eroverheen wrijft met een potlood. Op die manier ontstond een 1-op-1 afdruk van de hele woonruimte, alsof hij de huid van het appartement had vastgelegd. Alle info via de Tate website.